ne diyorum ben...

yarayı kaşımak ne tatlı gelir insana. kaşıdıkça canı yanar ama bi o kadar da kaşıyası canını yakası gelir bir yandan. tıpkı hayatında yaptığı seçimlerde de bunu yapar insan. birine aşık olur ama onu terkeder canı yana yana bırakıp gider onunda canı yanıyorsa eğer daha da uzaklaşmayı seçer. sever ama acı çektirir. mantıksız gelir düşünce ama her seferinde aynı şeyi yapar. sevdiğini terkeder, sevmediğini sever gibi yapar. içinden geldiği gibi neden yaşayamaz insan anlamam. ben içimden geldiği gibi mi yaşıyorum. aşkından ölsem gidip söyleyemem bile:) sahi söylesek çok mu küçülürüz o insanın gözünde yoksa çok mu seviliriz dürüstlüğümüzle. ya da gülüp geçer mi karşındaki. bilemeyiz.. birini kırmak ne kolay oysa. ya kazanmak o kadar zorki. bi kere elinizden kaçıp giden uçurtma gibidir aslında aşk. yakalayınca sıkı sıkı tutmak yerine iplerini gevşek tutarız ya da sert rüzgarlara emanet ederiz. sıkı sıkı sarmış olsak o sadece bizim olacak oysaki. yanımızdan ayrılmayan gerçek bir yürek. ne yani köle mi olcak. aşk da kölelik değilmi. bile bile esaret ya da ateş deilmi. her neyse...