ŞİİRLER...

sana şiirler yazmak isterim yine eskisi gibi
içinde ayrılık kelimesi geçmeyen
ayrılık kör bir duvar olsada aramızda
ben hep o duvarı aştım senin için...
sen severdin şiirleri
söylerdin o pamuk sesinle bana
şimdi sen gittin ya
ne o pamuk ses kaldı ne de senin sıcaklığın
kime baksam sen varsın heryerde
hep sen varsın
kalbimde, ruhumda...
sensizliği de denedim
başka sevgileri de
ama olmadı
senin sevgin başkaydı
sanki
tıpkı anne sevgisi gibi
başka kimesede bulamadığın...
sana yine şiirler yazdım
ama sen okuyamadın yine
yine bende kaldı o şiirler
dilimin ucunda
söyleyemedim...
sonra sen gittin
ve gelmedin
ve şiiler de bitti üç noktayla
ve göz yaşlarıyla
sana ağlamadı o gözler
yarım kalan cümleler için di o yaşlar
ve bitmeyecekti
biliyordum...

"O olmazsa yaşayamam." demeyeceksin.
Demeyeceksin işte.
Yaşarsın çünkü.
Öyle beylik laflar etmeye gerek yok ki.
Çok sevmeyeceksin mesela.
O daha az severse kırılırsın.
Ve zaten genellikle o daha az sever seni, senin o'nu sevdiğinden.
Çok sevmezsen, çok acımazsın.
Çok sahiplenmeyince, çok ait de olmazsın hem.
Çalıştığın binayı, masanı, telefonunu, kartvizitini...
Hatta elini ayağını bile çok sahiplenmeyeceksin.
Senin değillermiş gibi davranacaksın.
Hem hiçbir şeyin olmazsa, kaybetmekten de korkmazsın.
Onlarsız da yaşayabilirmişsin gibi davranacaksın.
Çok eşyan olmayacak mesela evinde.
Paldır küldür yürüyebileceksin.
İlle de bir şeyleri sahipleneceksen,
Çatıların gökyüzüyle birleştiği yerleri sahipleneceksin.
Gökyüzünü sahipleneceksin,
Güneşi, ayı, yıldızları...
Mesela kuzey yıldızı, senin yıldızın olacak.
"O benim." diyeceksin.
Mutlaka sana ait olmasını istiyorsan bir şeylerin.. .
Mesela gökkuşağı senin olacak.
İlle de bir şeye ait olacaksan, renklere ait olacaksın.
Mesela turuncuya, yada pembeye.
Ya da cennete ait olacaksın.
Çok sahiplenmeden,
Çok ait olmadan yaşayacaksın.
Hem her an avuçlarından kayıp gidecekmiş gibi,
Hem de hep senin kalacakmış gibi hayat.
İlişik yaşayacaksın.
Ucundan tutarak...

Can YÜCEL