BİR FOTOĞRAFA

Karşımdasın işte...

Bana bakmasan da oradasın, görüyorum seni.

Ah benim sevdasında bencil, yüreğinde sağlam sevdiğim.

Kalbime gömdüm sözlerimi, ceset torbası oldu yüreğim.

Tıkandığım o an,

Elimi nereye koyacağımı şaşırdığım o an işte,

Aklımdan o kadar çok şey geçti ki takip edemedim.

Ellerim boşlukta, ben darda kaldım.

Ellerim buz gibi, ben harda kaldım.

Bir senfoni vardı kulağımda çalınan,

bitti artık hepsi...

Köşeme çekildim, hani hep kaldığım köşeme.

Bakış açım belli oldu yine.

Geride kalan, ardından bakar gidenlerin.

Bir meltem olacak rüzgarım dahi kalmadı benim.

Dağlara çarptım her esişimde.

Yollara küfrettim her gidişinde.

Demiştim sana hatırlarsan:

“Önemli olan ‘zamana bırakmak' değil,

‘zamanla bırakmamak'tir..”

Şimdi bana, geçen o zamanın

Unutulmaz sancısı kalır

Gittiğim eğer bensem, söyle bana kimden gittim?

Sende yoktum zaten ben, ben yine bende bittim... ‘'

NAZIM HİKMET

bir arkadaş maille atmış bu fotoyu bana .gerçekten de ilginç olmuş deilmi:D
yanlış anlaşılmasın ama bu resmi çekse ne olucakki sanki..ama yine de beğendim doğrusu:D

doğum günümden kalma fotolar...pastam:D

o gün benim için en güzel hediye sevdigiydi..bunu bana veren tüm herkezi çok seviyorumm....

bu arada pastamda küçük brovniler gibi çıkmış resimde..(hehe)...küçük deell:p

işte öle bir şey

bugün kimse telefonumu aramayınca anladım ki gerçekten bitmiş bişeyler var hayatımda..

hep yalnızlıktan bahsedip duruyorum belki ama ben gerçekten yalnızım sen olmayınca...ama gerçekten yapabileceğim hiç bişey yok inan buna...ben bitirdim bazı şeyleri güzel duyguları, yaşanmış anıları, geleceği ... herşeyi.ben bitirdim başlıcak güzel günleri, yeni hayatları..
sende haklısın artık uzak kalmakla tüm bu olanlara tüm bu yaşananlara..senin de dediğin gibi hayat devam ediyo ve yaşamaya değer.sen alışmışsın artık bu duruma ama bak ben hala alışamadım alışamıyorum da..alıştığımı sanıp kendimi kandırıyorum bi gün, bi gün sen aklıma geliyosun yine başlıyorum anılarda yaşamaya, hayattan kendimi soyutlamaya..şimdi o kadar kopuk yaşıyorumki hayattan hiç bir şeyin eskisi gibi tadı yok sensiz.en sevdiğim parfümümü bile sıkmaz oldum artık.. ama ben o kadar alışmıştım ki senli bi hayata ama artık bu alışkanlığımdan vageçmek zorundayım elimde olmadan. sen mutlusun ve bende senin mutlu olduğu bilerek yaşıcam artık..hep hakettiğin gibi yaşarsın umarımm..

...kaplıca işkencesii...

tatil tatil derken onu da bi şekilde bitirmiş bulunmaktayız..
tatil denince akla ilk sessizlik sakinlik huzur gelir(ya da sadece bana öle gelir).ama ben bu umutlarla tatile başlamıştım ki başta annem saolsun diğer oyuncuları saymıcam bütün tatilimi berbat ettiler... tatile apartman kanalizasyonunu ve evin kırık fayanslarını yenilemekle başlayarak işkencenin açılışını yapmış bulunduk..apartman kanalizasyonu bitti bi şekilde ama ewdeki kırık fayanslar biticek durumda deillerdi..bizde mecburen yeni fayans döşetmekle işe başladık ama keşke başlamasaydık..günler süren bu fayans değiştirme işi ve ustaların yavaşlığı ve bu konudaki aptal fikirleri bizi çileden çıkarmaya yetti diyebilirm..sonunda biten fayans işi bize baya bi pahalıya patladı ama..
gelelim ikinci tatil işkencemizeç: kaplıcalara gitme fikri...
bu fikrin kimden çıktığı önemli deil..önemli olan tatilin bi kısmının zorla ele geçirilmesi ve zorla kaplıcaya gidip yazın ortasında sıcak suda haşlanmaya ve dağ havasında grip olmaya başlanması..sıcak sudan nefret ederim ama gittik işte..haşlama olduk geldik..
geri kalan tüm işkenceler devam etmekte..tatil bitince okul açılınca hiç hızını kaybetmeden aynen devam:P :)

........yine ....

yalnız kaldıysann..........

yalnızlığa alışsam iyi olucak galiba...
sensizliğe de alışsam ne iyi olurdu deil mi??..
ama olmuyor maaleseff...
söyleyince ne de kolay geliyo insanlara bu yaşananlar olup bitenler..ama kimse gerçek yüzünü öğrenmeye cesaret etmio..belki de biliyodur yaşananları belki de o da yaşamıştır tüm bu olanları o yüzden uzak duruyordur yaklaşmaktan konuşmak tan hatta bakmaktan..
ama gelse konuşsa...
yalnızlığımı paylaşsa ne olur kii..
belki o da kalabalıklar içerisinde yalnız hissediyodur kendini..
içinde bir boşluk varmış gibi hep o boşluğu doldurmaya çabalıyodur ama ...hep gelenler gidiyodur bir şekilde uzaklaşıodur hayatından tekrar tekrar tekrar...
yine yalnız yine yalnızz...
kimse anlamıyodur yine yine..
kimse gelmiodur çalmıodur kapısını , aramıyodur telefonunu...
......ve pişman oluyodur yaptıklarından ..
keşkelerle dolu cümleler kurmaya başlıodur hep...keşke yapmasaydım keşke arkamı döndüğümde bi sans daha verseydim diodur kendine..
ama giden gitmiştir ve dönmüyodur tekrar..artık çok geç diodur..ve yine aynı koyu karanlık bir yalnızlığa mahkumdur hayat.....