Bugün çocukluktan çocukluğumuzdan konuşurken o günleri ne kadar da çok özlediğimi farkettim. Herşeyi özledim diyebilirim. Sabahtan akşama kadar hatta gece yarısına kadar sokakta oynadığımız günleri, oturduğumuz evin bahçesindeki vişne ağaçlarından vişne koparıp kulağımıza küpe yaptığımız günleri, üstümüz başımız vişne lekesiyle bulana kadar yeyişimizi, bahçedeki küçük havuzda bebeklerimizi yıkayışımızı, özenle saçlarını tarayışımı, sokak kedilerinin kuyruklarını çekişimi, artık hiç bir kedinin yanıma gelmeyişini, komşunun erik ağacını taşlarken camını kırışımı sonra koşarak eve gidip saklanışımı :), arkadaşlarım beni oyundan atınca onlara şeker yerine deterjan verip kandırıp sonra hepsinin isal oluşu, annemin bizi sokaktan eve girmeye ikna etme çabaları, babamın elinden tutup pazardan kese kağıdına sarılı meyve aldığımız günleri, kısaca eskiye dair herşeyi çoookk özledimmmm....
Keşke (bu kelimeyi sevmesem de) hep eskide kalsak, zaman ilerlemese, dursa hayatın bir yerinde ve biz mutlu olduğumuz zaman dilimlerinde yaşasak.
